Η ελαιοπαραγωγή στην Ελλάδα βρίσκεται στο κρίσιμο σταυροδρόμι της εγκατάλειψης και της αναγέννησης. Την ώρα που η Ισπανία εφαρμόζει παρεμβατικές πολιτικές απόσυρσης για να σταθεροποιήσει τις τιμές, στην Ελλάδα η κυβέρνηση επιλέγει τη γνωστή τακτική: φόροι, τέλη και αδράνεια.

Το ελαιόλαδο δεν είναι απλώς ένα ακόμα προϊόν του πρωτογενούς τομέα. Είναι εθνικό σύμβολο, είναι παράδοση, είναι ταυτότητα. Όμως η διαχείρισή του υπονομεύεται από διαχρονική αδιαφορία.

Το ΑΚΚΕΛ προτείνει τα ακόλουθα:

• Θέσπιση μόνιμου μηχανισμού απόσυρσης πλεονασμάτων, κατά τα πρότυπα της Ισπανίας, για την αποτροπή καταρρεύσεων τιμών. 
• Φορολογική ανάσα για μικρά ελαιοτριβεία με κατάργηση του τέλους επιτηδεύματος. 
• Ενίσχυση εξαγωγών επώνυμου ΠΟΠ ελαιολάδου και εθνική στρατηγική branding του ελληνικού προϊόντος. 
• Υποχρεωτική ιχνηλασιμότητα και καταπολέμηση των "ελληνοποιήσεων" που πλήττουν το όνομα του ελληνικού λαδιού. 
• Στήριξη εκσυγχρονισμού των μονάδων παραγωγής και μείωση του ενεργειακού κόστους. 

Η εθνική πολιτική για το ελαιόλαδο δεν μπορεί να περιορίζεται σε ευχολόγια. Ούτε να εξαντλείται σε ελέγχους στους… τενεκέδες. Η Ελλάδα χρειάζεται μια νέα προσέγγιση με επίκεντρο τον παραγωγό και όχι τον εισπρακτικό μηχανισμό του κράτους.

Όσο καθυστερούμε, χάνουμε. Όχι μόνο εισόδημα, αλλά και τον πολιτισμό μας.

Ερώτηση προς την Υπουργό Πολιτισμού κατέθεσε ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ – Κινήματος Αλλαγής, Πέτρος Παππάς, με αφορμή την πολυετή εγκατάλειψη και την απουσία προόδου στις μελέτες αποκατάστασης και ανάδειξης της Πλατείας Διοικητηρίου, ενός από τους σημαντικότερους αρχαιολογικούς χώρους της Θεσσαλονίκης.

Η Πλατεία Διοικητηρίου παραμένει περιφραγμένη και απροσπέλαστη για δεκαετίες, παρά τον κομβικό της ρόλο στη διαχρονική ιστορία της πόλης. Αν και έχουν γίνει σχετικές ανακοινώσεις από το Υπουργείο Πολιτισμού για την ενεργοποίηση των απαραίτητων μελετών, δεν υπάρχει μέχρι σήμερα καμία ουσιαστική πρόοδος ή ενημέρωση προς την τοπική κοινωνία.

Ο Πέτρος Παππάς ζητά σαφείς απαντήσεις για την κατάσταση των μελετών, το χρονοδιάγραμμα του έργου, τις πηγές χρηματοδότησης και την πρόβλεψη ενσωμάτωσης των αρχαιολογικών και μουσειακών αναγκών στον τελικό σχεδιασμό.

«Η Πλατεία Διοικητηρίου δεν μπορεί να συνεχίσει να αποτελεί “σημείο εγκατάλειψης” στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Αποτελεί καθήκον της Πολιτείας να αποδώσει στους Θεσσαλονικείς έναν χώρο που συνδέει την πολιτιστική μας κληρονομιά με τη δημόσια ζωή, ως μνημείο και ως πλατεία για όλους»δήλωσε ο Πέτρος Παππάς.

Η αύξηση του εισοδήματος και η αλλαγή των γεωργικών πρακτικών θα μπορούσαν να περιορίσουν τις απώλειες κατά περίπου 25% έως το 2050 και κατά 33% έως το 2100 – χωρίς όμως να τις εξαλείψουν.

Η κλιματική αλλαγή απειλεί βασικές καλλιέργειες, ακόμη και αν οι αγρότες προσαρμοστούν στις μεταβαλλόμενες καιρικές συνθήκες, σύμφωνα με νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Nature». Κύριες καλλιέργειες όπως το καλαμπόκι, η σόγια, το ρύζι και το σιτάρι αναμένεται να παρουσιάσουν σημαντική μείωση στην παραγωγή τους, με την ημερήσια απώλεια θερμίδων να είναι ισοδύναμη με την παράλειψη του πρωινού γεύματος.

Η μελέτη δείχνει ότι η αύξηση του εισοδήματος και η αλλαγή των γεωργικών πρακτικών θα μπορούσαν να περιορίσουν τις απώλειες κατά περίπου 25% έως το 2050 και κατά 33% έως το 2100 – χωρίς όμως να τις εξαλείψουν.

«Σε ένα σενάριο έντονης υπερθέρμανσης, συνεχίζουμε να βλέπουμε απώλειες στην παραγωγικότητα της τάξης του 25% παγκοσμίως», ανέφερε ο Άντριου Χούλτγκρεν, περιβαλλοντικός οικονομολόγος στο Πανεπιστήμιο του Ιλινόι και επικεφαλής της μελέτης. «Δεν είναι τόσο καταστροφικό όσο ένα μέλλον χωρίς καμία προσαρμογή, αλλά ούτε και η ευοίωνη εκδοχή ότι η γεωργία θα επωφεληθεί από την κλιματική αλλαγή», συμπλήρωσε.

Οι αγρότες είναι μεταξύ εκείνων που πλήττονται περισσότερο από τα ακραία καιρικά φαινόμενα. Ωστόσο, οι επιστήμονες δυσκολεύονται να ποσοτικοποιήσουν την επίδραση της κλιματικής κρίσης στην παραγωγή τροφίμων. Ένα βασικό ζήτημα αβεβαιότητας αφορά το βαθμό προσαρμογής των αγροτών στις αυξανόμενες θερμοκρασίες, μέσω αλλαγών στα είδη των καλλιεργειών, στους χρόνους φύτευσης και συγκομιδής, καθώς και στις τεχνικές καλλιέργειας.

Τι έδειξε η μελέτη

Η ομάδα Αμερικανών και Κινέζων ερευνητών ανέλυσε στοιχεία από 12.658 περιοχές σε 54 χώρες για να αξιολογήσει πώς οι αγρότες έχουν ήδη προσαρμοστεί στην κλιματική αλλαγή. Τροφοδότησαν αυτά τα ιστορικά δεδομένα σε μοντέλα που προσομοιώνουν τη μελλοντική παραγωγή και τα συνέκριναν με ένα υποθετικό σενάριο στο οποίο η παγκόσμια υπερθέρμανση του πλανήτη σταμάτησε στις αρχές της δεκαετίας του 2000.

Σε ένα ακραίο σενάριο υπερθέρμανσης του πλανήτη, η απόδοση καλλιεργειών όπως η σόγια αναμένεται να μειωθεί κατά 26% μέχρι το 2100 – ακόμη και με προσαρμογή, αυξημένα εισοδήματα και ταχύτερη ανάπτυξη των φυτών λόγω της παρουσίας περισσότερου διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα.

Ένα πιο ρεαλιστικό σενάριο προβλέπει απώλειες 16% για τη σόγια, 7,7% για το σιτάρι και 8,3% για το καλαμπόκι. Το ρύζι ήταν η μόνη από τις έξι καλλιέργειες που παρουσίασε αύξηση των αποδόσεων λόγω της κλιματικής αλλαγής, με αναμενόμενη αύξηση 4,9%.

Με τον παγκόσμιο πληθυσμό να προβλέπεται να φτάσει τα 10 δισεκατομμύρια έως το 2100 και τη ζήτηση για τρόφιμα να αυξάνεται, οι συνέπειες αναμένονται σοβαρές, ιδιαίτερα για περιοχές με υψηλή γεωργική παραγωγή αλλά και φτωχότερες κοινωνίες που δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά τις αυξήσεις στις τιμές των τροφίμων.

«Σε πολλές μελέτες για τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, οι φτωχοί πλήττονται περισσότερο, και αυτό ισχύει και εδώ», είπε ο Χούλτγκρεν. «Αυτό που διαφοροποιεί τη μελέτη μας είναι ότι και οι εύπορες περιοχές του κόσμου, που λειτουργούν ως “σιτοβολώνες”, πλήττονται ιδιαίτερα» τόνισε.

Ο Τζόνας Γιάγκερμεϊερ από το Columbia Climate School και συν-συγγραφέας της μελέτης, τόνισε ότι η έρευνα δεν εξετάζει μελλοντικές μορφές προσαρμογής που δεν εφαρμόζονται ακόμη και πιθανόν δίνει πιο απαισιόδοξα αποτελέσματα.

«Οι εμπειρικές μελέτες συχνά είναι πιο απαισιόδοξες για μακροπρόθεσμα σενάρια», είπε, σημειώνοντας ότι μοντέλα που βασίζονται σε φυσικές διεργασίες δείχνουν μεγαλύτερες δυνατότητες αύξησης της παραγωγής.

Ωστόσο, αυτά τα μοντέλα έχουν αμφισβητηθεί επειδή αγνοούν τις πραγματικές δυσκολίες, όπως η έλλειψη χρηματοδότησης, τα ανθρώπινα λάθη και οι αποτυχίες των αγορών. Ο Εχσάν Έϊσι Ρεζαέϊ, ειδικός καλλιεργειών στο Κέντρο Leibniz για την Έρευνα της Αγροτοτοπικής Τοπιογραφίας δήλωσε ότι τα ευρήματα της νέας μελέτης αποτελούν ένα ρεαλιστικό εμπειρικό αντίβαρο.

«Δεν μπορούμε να θεωρούμε δεδομένο ότι η τέλεια προσαρμογή θα μας σώσει – η αλήθεια πιθανόν βρίσκεται κάπου ανάμεσα στις απαισιόδοξες και αισιόδοξες προβλέψεις» επεσήμανε.

ΠΗΓΗ: Guardian , ertnews.gr