Το ταραξάκο είναι γνωστό πολυετές φυτό, κοινό σ’ ολόκληρη την Ευρώπη. Ένας πραγματικός εφιάλτης των κήπων, όπου αν εγκατασταθεί, δύσκολα αποκολλάται από το έδαφος.

Πριν βιαστείτε πάντως – αν το συναντήσετε – να το ξεριζώσετε, καλό είναι να ξέρετε ότι:

Είναι ένα από τα καλύτερα καθαρτικά της φύσης, διουρητικό, χωνευτικό, χολαγωγό και χολαιρετικό, εξαιρετικό τονωτικό του ήπατος, βοηθά στην απομάκρυνση τοξινών κάθε προέλευσης, ανακουφίζει ακόμα και στα πρώτα στάδια κίρρωσης. Αυτές οι ιδιότητες εξηγούν και τη θετική επίδραση του φυτού σε δερματικές παθήσεις (έκζεμα, ψωρίαση, ακμή), αλλά και στη ρευματοειδή αρθρίτιδα.

Χρησιμοποιήθηκε επίσης παραδοσιακά στον διαβήτη, για τον έλεγχο των επιπέδων σακχάρου στο αίμα. Σε in vitro πειράματα, όπως και αρκετά άλλα φυτά, ήταν αποτελεσματικό κατά του ιού του έρπητα.

Τα φύλλα, με τα οποία την άνοιξη μπορεί κανείς να κάνει μια τονωτική και “αποτοξινωτική” σαλάτα (μόνο με νεαρά φύλλα), περιέχουν βιταμίνες Α, C, Β και ίχνη από μεταλλικά άλατα (κάλιο, σίδηρος), πικρούς γλυκοσίδες, μαννιτόλη. Πλούσια πηγή βιταμίνης Α, 10 γραμμάρια φύλλων ταραξάκου, αποδίδουν 14.0001. U. βιταμίνης Α!

Το ταραξάκο είναι ήπιο, αλλά εξαιρετικό εναλλακτικό διουρητικό, κατάλληλο για χρόνιες καταστάσεις. Το γεγονός ότι περιέχει κάλιο, προστατεύει τον οργανισμό από απώλειες καλίου, μειονέκτημα που παρουσιάζουν τα περισσότερα χημικά διουρητικά.

Η μαννιτόλη, πολυόλη, παράγωγο της φρουκτόζης, χρησιμοποιείται σαν φάρμακο για να προκαλέσει οσμωτική διούρηση. Την περίοδο που η συγκέντρωση μαννιτόλης στο ταραξάκο είναι υψηλή, (μέσα Μαρτίου μέχρι Μάιο), ένα τσάι από τα φύλλα και ρίζα του φυτού, μπορεί να βοηθήσει στην υπέρταση.

Τόσο τα φύλλα, όσο και η ρίζα, έχουν μια αποτελεσματική δράση στη χοληδόχο κύστη, προλαμβάνουν το σχηματισμό πετρών και κάποιες φορές διευκολύνουν τη διάλυση των ήδη σχηματισμένων.

Το ταραξάκο είναι από τα πιο ασφαλή φυτά, χωρίς παρενέργειες. Έχουν αναφερθεί, όπως για αρκετά φυτά, περιπτώσεις αλλεργικής δερματίτιδας εξ επαφής ή εσωτερικής λήψης. Η γύρη του φυτού, όπως και γενικότερα των Συνθέτων (Compositae), μπορεί μέσω της τροφής σε σπάνιες περιπτώσεις να αποτελέσει παράγοντα αναφυλαξίας.

Ιωάννης Τσούτσιας, Φαρμακοποιός

Πηγή:enallaktikidrasi.com

Οι συστάσεις λίπανσης σχετίζονται µε τα βλαστικά στάδια των δένδρων και µε τη χρονική περίοδο του έτους και πλαισιώνονται µε πίνακες και εικόνες τροφοπενιών θρεπτικών στοιχείων για να είναι κατανοητά από τους παραγωγούς.

ΑΚΤΙΝΙΔΙΑ

Ενδεικτική λίπανση κατά τα πρώτα έτη της φύτευσης

α) Κατά την εγκατάσταση του οπωρώνα.

Πριν από την εγκατάσταση είναι σκόπιμη η ενσωμάτωση με όργωμα στο έδαφος οργανικής ουσίας (κοπριά), φωσφορικών και καλιούχων λιπασμάτων. Οι ποσότητες είναι συνάρτηση πολλών παραγόντων και κυρίως των φυσικών ιδιοτήτων και της χημικής σύστασης του εδάφους.

Για το λόγο αυτό πριν από κάθε εγκατάσταση ακτινιδεώνα πρέπει να προηγείται εδαφολογική ανάλυση.

Ενδεικτικές τιμές είναι 30-35 κιλά P2O5/στρέμμα και 25-30 κιλά Κ2Ο/στρέμμα. Αναφορικά με την προσθήκη οργανικής ουσίας, συστήνεται η χορήγηση 2-3 τόνων ‘χωνεμένης’ κοπριάς ανά στρέμμα κάθε 2-3 έτη στα τέλη του φθινοπώρου με αρχές του χειμώνα. Εναλλακτικά, μπορεί να γίνει εγκατάσταση φυτών χλωρής λίπανσης το φθινόπωρο και ενσωμάτωσή τους στο έδαφος την άνοιξη.

β) Ανάγκες σε θρεπτικά στοιχεία

Oι ποσότητες σε χιλιόγραμμα ανά στρέμμα και ανά έτος που προσλαμβάνονται από την ακτινιδιά στις διάφορες ηλικίες και με τις αντίστοιχες παραγωγές ανά στρέμμα είναι οι εξής:

Από τον πίνακα φαίνεται πως οι προσλαμβανόμενες ποσότητες του καλίου είναι μεγαλύτερες του αζώτου.

Ενδεικτική λίπανση σε παραγωγικά φυτά ακτινιδιάς

*Το είδος του αζωτούχου λιπάσματος θα επιλεγεί με βάση την ανάλυση του εδάφους.

**Σε περιπτώσεις έλλειψης καλίου, μπορεί να δοθεί μικρή ποσότητα καλίου (νιτρικό κάλιο) και μετασυλλεκτικά σε 2 δόσεις.

Το pΗ του εδάφους καθορίζει τη χρήση όξινων ή αλκαλικών λιπασμάτων.

Συμπτώματα διαφόρων τροφοπενιών σε φύλλα ακτινιδιάς

Άλλα στοιχεία :

Ασβέστιο. Στις περιοχές με όξινα εδάφη και όπου η σχέση ασβέστιο/μαγνήσιο είναι πολύ χαμηλή χρησιμοποιείται η ασβεστούχος νιτρική αμμωνία και μετασυλλεκτικά γίνεται εφαρμογή νιτρικού ασβεστίου. Για τη βελτίωση της σκληρότητας και της αντοχής των καρπών σε ασθένειες πραγματοποιούνται ψεκασμοί με διάφορα σκευάσματα ασβεστίου.

Μαγνήσιο. Χορηγούνται 6-8 μονάδες μαγνησίου κυρίως σε όξινα εδάφη και εκεί όπου η σχέση ασβέστιο/μαγνήσιο είναι πολύ υψηλή. Το νιτρικό μαγνήσιο χορηγείται με ψεκασμό μετά από τη συγκομιδή σε συγκέντρωση 1,5% ή μετά από την καρπόδεση με 0,5%.

Mαγγάνιο. Ενσωματώνονται στο έδαφος περίπου 50 gr θειϊκού μαγγανίου/δέντρο ή το θειϊκό μαγγάνιο εφαρμόζεται το χειμώνα με ψεκασμό σε συγκέντρωση 2% ή εφαρμόζονται χηλικές μορφές του μαγγανίου την περίοδο της έντονης βλάστησης την άνοιξη.

Ψευδάργυρος. Στο έδαφος εφαρμογή λιπασμάτων ψευδαργύρου, μπορεί να γίνει μόνο σε όξινα εδάφη. Η αντιμετώπιση της ανεπάρκειας ψευδαργύρου γίνεται κυρίως με ψεκασμούς κατά τη χειμερινή περίοδο ή την άνοιξη. Ο θειικός ψευδάργυρος εφαρμόζεται το χειμώνα πριν από τη διόγκωση των οφθαλμών σε συγκέντρωση 2,5%. Για αποφυγή φυτοτοξικότητας ο ψεκασμός πρέπει να απέχει 15 ημέρες τουλάχιστον μετά από κλάδευμα και 1 μήνα πριν ή μετά από ψεκασμό με χειμερινούς πολτούς.

Σίδηρος. Η ανεπάρκεια του σιδήρου είναι η πιο ορατή τροφοπενία που παρατηρείται σε εδάφη με μεγάλη περιεκτικότητα ασβεστίου και ως εκ τούτου με υψηλό pH. Η αντιμετώπιση της χλώρωσης γίνεται στη πράξη με τη χρήση οργανικών (χηλικών) ενώσεων σιδήρου.

Το χηλικό ασβέστιο, ο χηλικός ψευδάργυρος, το χηλικό μαγγάνιο και ο χηλικός σίδηροςεφαρμόζονται διαφυλλικά την άνοιξη σύμφωνα με τις οδηγίες του παρασκευαστή.

Τα διαφυλλικά σκευάσματα βορίου εφαρμόζονται σε 1 έως 2 ψεκασμούς πριν ή μετά από την άνθηση, σύμφωνα με τις οδηγίες του παρασκευαστή.

Πηγή: Ινστιτούτο Γενετικής Βελτίωσης & Φυτογενετικών Πόρων - Τμήμα Φυλλοβόλων οπωροφόρων δένδρων Νάουσας

PDF - Εγχειρίδιο Λίπανσης Φυλλοβόλων Οπωροφόρων Δένδρων

Πηγή:blog.farmacon.gr