Η σημασία της μετασυλλεκτικής άρδευσης και λίπανσης στο αμπέλι
- Αναρτήθηκε από τον Σάκης Τζωρτζίδης
- Κατηγορία Καλλιέργειες
Η περίοδος μετά τη συγκομιδή και πριν την πτώση των φύλλων είναι μία από τις καλύτερες περιόδους για την πρόσληψη αζώτου και καλίου από τους αμπελώνες, στην περίπτωση όμως που η υπερβολική βλαστική ανάπτυξη αλλά και η περιεκτικότητα σε κάλιο των καρπών δεν είναι ένα θέμα που μας απασχολεί.
Η ποσότητα και ο χρόνος κατά τον οποίο οι αμπελώνες απαιτούν, για την αποκατάσταση των αποθεμάτων των υδατανθράκων τους αλλά και των υπολοίπων θρεπτικών στοιχείων, ποικίλει ανάλογα με το φορτίο της καλλιέργειας.
Συγκεκριμένα, αμπελώνες με φορτίο από 2-4 τόνους/στρ χρειάζονται πολύ λίγο χρόνο για να επανακάμψουν μετά τη συγκομιδή. Αμπελώνες με παραγωγή 4-8 τόνους/στρ, χρειάζονται περίπου ένα μήνα για να επανακάμψουν και οι αμπελώνες με 8 τόνους/στρ, χρειάζονται περίπου 4-8 εβδομάδες να ξαναχτίσουν τα αποθέματά τους.
Η αντικατάσταση των θρεπτικών στοιχείων που έχουν χαθεί μετά τη συγκομιδή είναι μεγάλης σημασίας διότι τα θρεπτικά στοιχεία που έχουν απομακρυνθεί, έχουν ήδη μεταφερθεί εκτός της περιοχής της καλλιέργειας και δεν υπάρχει η δυνατότητα της ανακύκλωσής τους ξανά στο έδαφος για να υπάρχει δυνατότητα επαναπρόσληψής τους.
Η κάθε περίπτωση αντικατάστασης των θρεπτικών στοιχείων είναι διαφορετική, με αξιόπιστα εύρη αυτά των 1.3-2.3 κιλά αζώτου, 2.3-3.6 κιλά καλίου και 0.5-1 κιλά ασβεστίου να απομακρύνονται από τον αμπελώνα κάθε χρόνο.
Τα περισσότερα από αυτά τα θρεπτικά στοιχεία προσλαμβάνονται από το αμπέλι κατά την περίοδο μετά τη συγκομιδή με την προϋπόθεση να είναι διαθέσιμα.
Από τη στιγμή που πρέπει να πάρουμε συγκεκριμένες αποφάσεις για τη λίπανση ενός αμπελώνα, ένας συνδυασμός ανάλυσης εδάφους, φυλλοδιαγνωστικής και διαπίστωσης της θρεπτικής κατάστασης της καλλιέργειας δια ζώσης, είναι απαραίτητος.
Υπάρχουν αρκετά διαφορετικές απόψεις και θεωρίες για το πότε και πώς πρέπει να γίνει η φυλλοδιαγνωστική. Ορισμένοι καλλιεργητές παίρνουν δείγματα ιστών μόνο κατά την ανθοφορία, ενώ κάποιοι άλλοι μεταξύ ανθοφορίας και έναρξης της ωρίμανσης.
Το κλειδί της επιτυχίας των αποτελεσμάτων της κάθε δειγματοληψίας για φυλλοδιαγνωστική, είναι να πραγματοποιείται η διαδικασία με συνέπεια κάθε χρόνο και τα αποτελέσματα της κάθε χρονιάς να συγκρίνονται με αυτά της προηγούμενης.
Τα αμπέλια χρειάζονται νάτριο και κάλιο μαζί με υδατάνθρακες κατά την περίοδο της έντονης ανάπτυξης των βλαστών, την άνοιξη, μετά το άνοιγμα των οφθαλμών.
Αν και είναι ευρέως γνωστό πως είναι απαραίτητες οι εφαρμογές αζώτου και καλίου κατά τη διάρκεια της περιόδου μεταξύ του ανοίγματος των οφθαλμών και μέχρι και την έναρξη της ωρίμανσης, παρ’όλα αυτά, υπάρχει ο κίνδυνος της κακής ρύθμισης του pH καθώς και της υπερβολικής ανάπτυξης των βλαστών και πολύ αλκαλικού χυμού σταφυλιών κατά τη συγκομιδή.
Η περίοδος μεταξύ συγκομιδής και φυλλόπτωσης είναι μία από τους δύο περιόδους αιχμής για την πρόσληψη του αζώτου.
Το 30% του αζώτου που θα χρησιμοποιηθεί από το αμπέλι την επόμενη καλλιεργητική περίοδο, είναι αυτό ακριβώς που του χορηγείται μετασυλλεκτικά.
Το ίδιο ισχύει και για το κάλιο, αλλά σε αυτήν την περίπτωση, η πρόσληψη του καλίου μειώνεται δραματικά περίπου ένα μήνα μετά τη συγκομιδή.
Οι αρδεύσεις μετά τη συγκομιδή είναι πολύ σημαντικές
✔ Το έδαφος πρέπει να είναι υγρό ώστε να μπορέσει το φυτό να προσλάβει τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά από το έδαφος μέσω του ριζικού του συστήματος. Η εφαρμογή λιπασμάτων χωρίς την απαιτούμενη υγρασία μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα τη μη πρόσληψη θρεπτικών στοιχείων από το φυτό και τελικά την έκπλυση του λιπάσματος κατά τη διάρκεια του χειμώνα.
✔ Τα φύλλα επίσης θα πρέπει να είναι ενυδατωμένα και σε θέση να διαπνέουν. Η διαπνοή είναι μια απαραίτητη διαδικασία για τη μετακίνηση των θρεπτικών στοιχείων από τη ζώνη της ρίζας στον ξυλώδη ιστό του φυτού.
✔ Επιπροσθέτως, θα πρέπει τα φύλλα να είναι ικανά για φωτοσύνθεση, από τη στιγμή που τώρα πλέον οι απαιτήσεις για ανάπτυξη βλαστών κα καρπών δεν είναι πρωτεύοντος σημασίας και οι υδατάνθρακες που παράγονται μετά τη συγκομιδή μπορούν να αποθηκευθούν και να ικανοποιήσουν μεταγενέστερες ανάγκες του φυτού.
Χωρίς νερό και θρέψη στο τέλος της καλλιεργητικής περιόδου, θα υπάρξουν χαμηλά επίπεδα αποθηκευμένων υδατανθράκων, χαμηλά επίπεδα μακροστοιχείων τα οποία και έχουν απομακρυνθεί, καθώς επίσης και αφυδατωμένος ξυλώδης ιστός.
Αυτές οι ανεπάρκειες οδηγούν σε ανομοιόμορφο άνοιγμα των οφθαλμών, σε φτωχή καρπόδεση και συχνούς χειμερινούς τραυματισμούς λόγω του κλαδέματος.
