Άλλοι θεωρούν ότι η εφαρμογή του βασικού λιπάσματος νωρίς το χειμώνα, θα βοηθήσει στη διαλυτοποίηση του λιπάσματος, τη μετακίνηση των στοιχείων εντός του εδάφους και την παραμονή τους εκέι στην περιοχή του ριζοστρώματος.

Δεν καταλαβαίνουν δύο πράγματα:

Ότι το N και το Κ κινδυνεύουν να εκπλυθούν βαθιά στο έδαφος κάτω στο ριζόστρωμα (επομένως να μην είναι χρήσιμα για το φυτό), και ότι δίνουν περισσότερο χρόνο στο Ρ να δεσμευτεί στο έδαφος και να μην είναι διαθέσιμος στα φυτά την ερχόμενη άνοιξη ή τα επόμενα χρόνια.

Ο Ρ είναι γνωστό στα εδαφικά pH πέραν του ουδέτερου, δεσμεύεται στα αλκαλικά εδάφη με το ασβέστιο και στα όξινα εδάφη με άλλα κατιόντα, με αποτέλεσμα να συμβαίνουν κλασσικά δύο πράγματα:

Α) η αποτελεσματικότητα εφαρμογής του Ρ να είναι πολύ μικρή, και

Β) ο Ρ να μην κινείται μέσα στο έδαφος (αφού δεσμεύεται σε αδιάλυτες ενώσεις…).

Άρα, τι κάνουν στην κοινή λιπαντική πρακτική των δένδρων οι παραγωγοί 4-5 δεκαετίες τώρα;

Απλά ρίχνουν μεγάλες ποσότητες Ρ, γιατί μόνο ένα μικρό μέρος τους θα χρησιμοποιηθεί από τα δένδρα. Λογική του παραλόγου για το σήμερα!!!

Η κύρια βελτίωση επετεύχθη τα τελευταία χρόνια είναι μια πληθώρα σύνθετων βασικών ή κρυσταλλικών λιπασμάτων με «καλύτερη» αναλογία θρεπτικών για κάθε είδους δένδρου.

Τι ανάγκες σε Ρ έχουν τα δένδρα;

Με 4,5 τόνους μήλα φεύγουν από ένα στρέμμα με τους καρπούς, περίπου 1 κιλό Ρ. Γενικά στα οπωροφόρα, η εκροή Ρ με τους καρπούς είναι περίπου στο 1 κιλό.

Στους ξηρούς καρπούς, με καλή παραγωγή μπορεί να φτάσει τα 2 κιλά στο στρέμμα. Ο Ρ που χρησιμοποιείται από τα κλαδευτικά, φύλλα και ζιζάνια, ανακυκλώνεται συνήθως χωρίς απώλειες από το σύστημα αγρού, εκτός και να έχουμε διάβρωση ή κάψιμο των κλαδευτικών.

Από διάφορες δημοσιευμένες αναλύσεις και από εργασίες που γίνονται στο Εργαστήριο Δενδροκομίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, δεν βρέθηκε αντιστοιχία μεταξύ της συγκέντρωσης εδαφικού Ρ και της συγκέντρωσης Ρ στα φύλλα. Σε κάποια περίπτωση, βρέθηκε στο έδαφος υπερεπάρκεια Ρ ενώ στα φύλλα της κερασιάς ανεπάρκεια!

Στις περισσότερες όμως περιπτώσεις (ροδακινιές, αχλαδιές, κερασιές) τα εδάφη είχαν από ανεπάρκεια έως υπερεπάρκεια Ρ και τα φύλλα είχαν επάρκεια. Άρα, η συγκέντρωση εδαφικού P δε σχετίζεται με τη θρεπτική κατάσταση του δένδρου. Άλλο ένα πρόβλημα με τη χρησιμότητα των αναλύσεων.

Βάσει των ανωτέρω, ορθό θεωρείται ή δοκιμάζεται:

Με τη φύτευση των δένδρων στο χωράφι πρέπει να ενσωματωθεί ή να είναι διαθέσιμη μια μικρή ποσότητα Ρ, για την καλύτερη ανάπτυξη των ριζών του νεαρού δένδρου. Σε ένα έδαφος με επάρκεια Ρ η εφαρμογή οργανικής λίπανσης είναι προτιμότερη από την επιπλέον λίπανση με Ρ.

Σε παραγωγικά δένδρα, οι ανάγκες τους σε Ρ είναι μικρότερες των 2-3 μονάδων στο στρέμμα, εφόσον αυτός εφαρμοστεί σωστά. Προτείνεται και δοκιμάζεται επιτυχώς μέχρι σήμερα η μη εφαρμογή Π με βασικά λιπάσματα έως και τον Μάρτιο, υδρολίπανση 2-3 μονάδων φωσφόρου την άνοιξη και περίπου 1 μονάδα Ρ διαφυλλικά ή με υδρολίπανση το καλοκαίρι έως τον Σεπτέμβριο. Στις διαφυλλικές εφαρμογές Ρ να προσεχθεί η Μη συνδυαστικότητα του με προϊόντα ασβεστίου.

Προφανώς, αν αποφασιστεί η οργανική λίπανση με κοπριά ή, καλύτερα, κομπόστ, ΔΕΝ απαιτείται περαιτέρω φωσφορική λίπανση μάλλον σε κανένα καλλιεργούμενο έδαφος.

Για τους πιο δύσπιστους, αν αποφασίσουν να εφαρμόσουν βασικό λίπασμα τέλη Φεβρουαρίου-αρχές Μαρτίου, να χρησιμοποιήσουν ένα λίπασμα με πολύ Κ με στόχο να εφαρμόσουν 8-10 μονάδες Κ στο στρέμμα. Αυτό το λίπασμα να το εφαρμόσουν επιφανειακά όχι σκορπιστά, αλλά στοχευμένα εκεί που αρδεύεται το έδαφος πριν από βροχόπτωση (για να μην χαθεί το αμμωνιακό Ν που θα περιέχεται στο λίπασμα).

Άρθρο του Γιώργου Νάνου, Καθηγητή Δενδροκομίας, Σχολή Γεωπονικών Επιστημών, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Πηγή:blog.farmacon.gr