Mεγάλες μισθολογικές διαφορές υπάρχουν μεταξύ των εργαζομένων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα όπως καταγράφει -μεταξύ άλλων - η νέα έκθεση του ΙΝΕ-ΓΣΕΕ για την ελληνική οικονομία.

Σύμφωνα με την έρευνα το 37,4% των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα αμείβεται με καθαρούς μισθούς έως 699 ευρώ το μήνα, όταν στον ευρύτερο δημόσιο τομέα μόνο ένα μικρό ποσοστό 6,4% των εργαζομένων λαμβάνει το ίδιο ύψος μισθών.

Είναι χαρακτηριστικό ότι στην κλίμακα μισθών από 1.000-1.300 ευρώ στο Δημόσιο αμείβεται το 38,8% των εργαζομένων, ενώ με τους αντίστοιχους μισθούς αμείβεται μόνο το 10,2% των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα.

Οι αποκλίσεις των μισθών

Ιδιωτικός τομέας: Η εξέλιξη των μισθών κατά το 2017 εμφανίζει σταθεροποίηση στα χαμηλά επίπεδα τα οποία έχουν διαμορφωθεί.

Έχει αυξηθεί σημαντικά το ποσοστό των χαμηλόμισθων εργαζομένων με καθαρές μηνιαίες αποδοχές κάτω των 700 ευρώ, το οποίο ανέρχεται σε 37,4% το 2017 (από 13,1% το 2009), ενώ μειώνεται κατά 4 περίπου ποσοστιαίες μονάδες το ποσοστό για αποδοχές μεταξύ 700-899 ευρώ (23,5% το 2017 από 27,3% το 2009).

Παράλληλα, έχει μειωθεί κατά το ήμισυ περίπου (16,8% το 2017 από 35,7% το 2009) το ποσοστό των εργαζομένων με καθαρές μηνιαίες αποδοχές μεταξύ 900-1.300 ευρώ.

Δημόσιος τομέας: Έχει αυξηθεί σημαντικά το ποσοστό των εργαζομένων με καθαρές μηνιαίες αποδοχές κάτω των 1.000 ευρώ, το οποίο ανέρχεται σε 29,8% το 2017 (από 18,9% το 2009) και έχει ανέβει λίγο το ποσοστό για αποδοχές 1.000-1.100 ευρώ (16,2% το 2017 από 13% το 2009).

Αντίθετα, έχει μειωθεί σημαντικά το ποσοστό των εργαζομένων με καθαρές αποδοχές 1.100-1.599 ευρώ (34,3% το 2017 από 46,5% το 2009), όπως και το ποσοστό των εργαζομένων με αποδοχές άνω των 1.600 ευρώ (4,7% το 2017 από 10,9% το 2009).

πηγη:thessnews

Προβλήματα προκλήθηκαν κατά τη διάρκεια της νύχτας σε περιοχές της Κεντρικής Μακεδονίας, εξαιτίας της έντονης βροχόπτωσης. 

Η πυροσβεστική υπηρεσία βρισκόταν επί ποδός για αντλήσεις υδάτων, αλλά και απεγκλωβισμούς ατόμων από τα οχήματά τους, λόγω της μεγάλης ποσότητας νερού. Τα φαινόμενα ήταν πιο έντονα στην περιοχή της Κατερίνης, αλλά και στην Κασσάνδρα Χαλκιδικής.

Στην Κατερίνη, η Πυροσβεστική υπηρεσία κλήθηκε να συνδράμει σε πέντε περιπτώσεις απεγκλωβισμού ατόμων από τα οχήματά τους στους δρόμους που είχαν μετατραπεί σε ποτάμια, στα δώδεκα ανήλθαν τα περιστατικά άντλησης υδάτων από υπόγεια, ενώ σημειώθηκαν και δύο κοπές δέντρων λόγω των δυνατών ανέμων.

Στη Χαλκιδική, τα φερτά υλικά που συγκεντρώθηκαν λόγω της έντονης βροχόπτωσης είχαν ως αποτέλεσμα να κλείσει ο επαρχιακός δρόμος από το Πευκοχώρι προς το Παλιούρι, στην Κασσάνδρα, ωστόσο, η Πολιτική Προστασία, σε συνεργασία με την Πυροσβεστική Υπηρεσία, παρενέβησαν και ο δρόμος άνοιξε.

Επιπλέον, η πυροσβεστική κλήθηκε και στον δήμο Κασσάνδρας, καθώς ένα δέντρο «ξηλώθηκε» από τον δυνατό αέρα και έπεσε σε ένα τροχόσπιτο, χωρίς ευτυχώς να υπάρξει κάποιος τραυματισμός.

Πηγή: iefimerida

πηγη:newsbomb

Ενα από τα αγαπημένα ελληνικά έθιμα είναι και ο τηγανητός μπακαλιάρος με σκορδαλιά την 25η Μαρτίου. Πώς όμως καθιερώθηκε αυτό το έθιμο και τι ισχύει με τη νηστεία της Σαρακοστης; 

Κατά τη διάρκεια της Σαρακοστής, η Εκκλησία επέτρεπε στους πιστούς να φάνε ψάρι μόνο δύο φορές. Η πρώτη από αυτές τις εξαιρέσεις είναι ανήμερα της εορτής του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, όπως έχει καθιερωθεί η 25η Μαρτίου. Πρόκειται για μια χαρμόσυνη εορτή μέσα στην περίοδο του πένθους της Σαρακοστής και επειδή είναι θεομητορική εορτή, αφιερωμένη στην Παναγία και ως εκ τούτου ιδιαίτερα σημαντική, καταλύονται το ψάρι, το έλαιο και ο οίνος.

Όσον αφορά τη δεύτερη ημέρα διαφοροποίησης της νηστείας, αυτή είναι η Κυριακή των Βαΐων, η οποία είναι Δεσποτική εορτή, αφιερωμένη δηλαδή στον επίγειο βίο του Ιησού, οπότε οι πιστοί καταναλώνουν και πάλι ψάρι, λάδι και κρασί.

Οικονομικοί και πρακτικοί λόγοι

Οι λόγοι που καθιέρωσαν τον μπακαλιάρο στο τραπέζι της 25ης Μαρτίου ήταν καθαρά οικονομικοί και πρακτικοί. Στην ηπειρωτική χώρα, που δεν βρεχόταν από θάλασσα, οι κάτοικοι δεν μπορούσαν να προμηθεύεται φρέσκα ψάρια με την ευκολία που μπορούσαν τα νησιά και οι παράκτιες περιοχές. Ετσι ο παστός μπακαλιάρος, που μπορούσε να διατηρηθεί εκτός ψυγείου, ήταν η καλύτερη λύση. Επιπλέον, η φθηνή τιμή του τον έκαναν ιδιαίτερα προσιτό σε όλους, γεγονός που ανέβασε στα ύψη τη δημοφιλία του. Έτσι, ο παστός μπακαλιάρος ήταν η πιο εύκολη και οικονομική λύση για τους πολυάριθμους πιστούς, που τον έβρισκαν ακόμα και στα πιο μικρά μπακάλικα.

Τον ανακάλυψαν πρώτοι οι Βίκινγκς

Η ιστορία του μπακαλιάρου ξεκινάει με την εποχή των Βίκινγκς, όπου πρωτοεμφανίστηκε σαν εμπορικό προϊόν περί το 800 μ.Χ. Μάλιστα, λέγεται ότι κυνηγώντας βακαλάους, οι Βίκινγκς ανακάλυψαν κατά λάθος το «νέο κόσμο».
Πρώτοι τον πάστωσαν οι Βάσκοι, που ξεκίνησαν το εμπόριο του μπακαλιάρου από το Μεσαίωνα και τον ονόμασαν «ψάρι του βουνού», ενώ στη χώρα μας, ήρθε τον 15ο αιώνα και στο ελληνικό τραπέζι μπήκε κατά τη διάρκεια της σαρακοστιανής νηστείας.
Με εξαίρεση τα νησιά, όπου υπήρχε πάντα φρέσκο ψάρι, στην υπόλοιπη Ελλάδα ο παστός μπακαλιάρος ήταν η φθηνή και εύκολη λύση.
Ιστορικά, εκείνοι που έστελναν στην Ελλάδα μεγάλες ποσότητες μπακαλιάρου ήταν οι Άγγλοι, οι οποίοι τον αντάλλασσαν με σταφίδες.

Πηγή: iefimerida