Το μερίδιο της ακαθάριστης τελικής κατανάλωσης ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές σε επίπεδο ΕΕ έφτασε το 21,8% το 2021. Σε σύγκριση με το 2020, αυτό ήταν μείωση 0,3 ποσοστιαίες μονάδες (pp) και η πρώτη μείωση που καταγράφηκε ποτέ. 

Εξετάζοντας τον στόχο της ΕΕ που έχει τεθεί επί του παρόντος για το 2030 στο 32% από την οδηγία 2018/2001 της 11ης Δεκεμβρίου 2018 για την προώθηση της χρήσης ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές , το μερίδιο 21,8% που καταγράφηκε για το 2021 εξακολουθεί να είναι πολύ χαμηλότερο από τον στόχο. Ως εκ τούτου, οι χώρες πρέπει να εντείνουν τις προσπάθειές τους για να παραμείνουν πάνω από τη βασική γραμμή που ορίζεται στον Κανονισμό 2018/1999 για τη διακυβέρνηση της ενεργειακής ένωσης και τη δράση για το κλίμα και να συμμορφωθούν με την απαιτούμενη τροχιά της ΕΕ. Αυτό συμβαίνει ακόμη περισσότερο λαμβάνοντας υπόψη ότι το 2021 η Επιτροπή εξέδωσε την πρότασή της για τροποποίηση της Οδηγίας για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας , όπου στοχεύει να αυξήσει αυτόν τον στόχο στο 40%, με το σχέδιο REPowerEU το 2022 να αυξάνει αυτόν τον στόχο περαιτέρω στο 45%.

Η Σουηδία εξακολουθεί να έχει το υψηλότερο μερίδιο ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές 

Με περισσότερο από το ήμισυ της ενέργειάς της από ανανεώσιμες πηγές στην ακαθάριστη τελική κατανάλωση ενέργειας, η Σουηδία (62,6%, βασιζόμενη κυρίως σε ένα μείγμα βιομάζας, υδροηλεκτρικής ενέργειας, αιολικής ενέργειας, αντλιών θερμότητας και υγρών βιοκαυσίμων) είχε μακράν το υψηλότερο μερίδιο μεταξύ της Ε.Ε. Τα κράτη μέλη το 2021, μπροστά από τη Φινλανδία (43,1%) και τη Λετονία (42,1%) (και οι δύο χρησιμοποιούν κυρίως βιομάζα και υδροηλεκτρικό), την Εσθονία (37,6%, βασιζόμενη κυρίως στη βιομάζα και τον άνεμο), την Αυστρία (36,4%, κυρίως υδροηλεκτρική και βιομάζα) και τη Δανία (34,7%, κυρίως βιομάζα και άνεμος).

Πηγή δεδομένων: nrg_ind_ren 

Περισσότερα από τα μισά κράτη μέλη της ΕΕ είναι κάτω από τον μέσο όρο της ΕΕ
Συνολικά, 15 από τα 27 μέλη της ΕΕ ανέφεραν μερίδια κάτω από τον μέσο όρο της ΕΕ το 2021 (Βέλγιο, Βουλγαρία, Τσεχία, Γερμανία, Ιρλανδία, Ισπανία, Γαλλία, Ιταλία, Κύπρος, Λουξεμβούργο , Ουγγαρία, Μάλτα, Κάτω Χώρες, Πολωνία και Σλοβακία). 

Τα χαμηλότερα ποσοστά ανανεώσιμων πηγών ενέργειας καταγράφηκαν στο Λουξεμβούργο (11,7%), στη Μάλτα (12,2%), στην Ολλανδία (12,3%), στην Ιρλανδία (12,5%) και στο Βέλγιο (13,0%). 

Εκτός από την επίδραση που είχε η άρση των περιορισμών του COVID-19 το 2021 στην αύξηση της κατανάλωσης ενέργειας, η οποία μείωσε το μερίδιο των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας (παρά την αύξηση της παραγωγής ανανεώσιμων πηγών ενέργειας σε απόλυτες τιμές σε σύγκριση με το 2020), μια αλλαγή στη μεθοδολογία βοηθά επίσης στην εξήγηση αυτής της εξέλιξης . Δείτε τις μεθοδολογικές σημειώσεις για πιο λεπτομερή εξήγηση.

Η βία και ο πόλεμος είχαν εξαπλωθεί σε πολλές νεολιθικές αγροτικές κοινωνίες της βορειοδυτικής Ευρώπης, αποκαλύπτει μια νέα διεθνής επιστημονική μελέτη, που καλύπτει την περίοδο μεταξύ 6000 - 2000 π.Χ. (εποχή εξάπλωσης της γεωργίας στη Δύση) και φαίνεται να καταρρίπτει τον μύθο περί ειρηνικών κοινωνιών. Ο ανταγωνισμός για την εξασφάλιση γης κατάλληλης για καλλιέργεια πιθανότατα αποτελούσε μια από τις βασικές αιτίες για την ενδημική βία.

         Η βιοαρχαιολογική ανάλυση σκελετών από 2.300 πρώιμους γεωργούς από 180 διαφορετικές τοποθεσίες σε Γαλλία, Γερμανία, Βρετανία, Δανία, Σουηδία και Ισπανία δείχνει ότι πάνω από ένας στους δέκα φέρει σαφή τραύματα από όπλα, κυρίως στο κρανίο, από αμβλεία όργανα ή πέτρινους πελέκεις. Βρέθηκαν επίσης πολλές περιπτώσεις διατρητικών τραυμάτων στο υπόλοιπο σώμα, κυρίως από βέλη. Η παρουσία μαζικών τάφων σε μερικές περιπτώσεις προδίδει την εξολόθρευση ολόκληρων οικισμών.

         Αντίθετα με την ευρέως διαδεδομένη αντίληψη ότι η νεολιθική εποχή χαρακτηριζόταν πρωτίστως από ειρηνική συνεργασία, οι ερευνητές, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS), κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι σε αρκετές ευρωπαϊκές περιοχές η περίοδος πριν 4.000 έως 8.000 χρόνια ήταν γεμάτη συγκρούσεις και βία, που οδηγούσε στην καταστροφή ολόκληρων κοινοτήτων.

         Η μελέτη από επιστήμονες των πανεπιστημίων του Εδιμβούργου (Σκωτία), Μπόρνμουθ (Αγγλία) και Λουντ (Σουηδία), καθώς και του Κέντρου Οστεοαρχαιολογικής Έρευνας (Γερμανία), εκτιμά ότι η ανάδυση των γεωργικών καλλιεργειών και της κτηνοτροφίας ως τρόπου ζωής που ήλθε να αντικαταστήσει το κυνήγι και τη συλλογή τροφής από τη φύση, έθεσε τα θεμέλια για έναν πιο οργανωμένο και συστηματικό πόλεμο.

         "Τα ανθρώπινα οστά αποτελούν την πιο άμεση και αντικειμενική μορφή απόδειξης για τις εχθροπραξίες του παρελθόντος. Οι ικανότητες μας να διακρίνουμε ανάμεσα σε θανάσιμους τραυματισμούς και σε μεταθανάτια σπασίματα έχουν βελτιωθεί δραστικά τα τελευταία χρόνια, ενώ επιπροσθέτως μπορούμε πια να διακρίνουμε ανάμεσα σε τραύματα που έγιναν τυχαία και σε όσα προκλήθηκαν από επιθέσεις με όπλα", ανέφερε η ερευνήτρια δρ Λίντα Φίμπιγκερ της Σχολής Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου.

         "Η μελέτη εγείρει το ερώτημα γιατί η βία φαίνεται να ήταν τόσο εξαπλωμένη στη διάρκεια εκείνης της περιόδου. Η πιο εύλογη εξήγηση είναι ότι η οικονομική βάση της κοινωνίας είχε αλλάξει. Μαζί με τη γεωργία ήλθε η ανισότητα και εκείνοι που τα πήγαιναν λιγότερο πετυχημένα, φαίνεται ότι κατά καιρούς εμπλέκονταν σε επιδρομές και σε συλλογική βία ως μια εναλλακτική στρατηγική για επιτυχία. Και τα αποτελέσματα αρχίζουν πια να αναγνωρίζονται ολοένα συχνότερα από τους αρχαιολόγους", δήλωσε ο ερευνητής δρ Μάρτιν Σμιθ του Τμήματος Αρχαιολογίας και Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου του Μπόρνμουθ.

ΑΠΕ-ΜΠΕ