Η Φράπα ή Πόμελο (Citrus maxima Merr.)

Συγχέεται πολλές φορές με το Γκρέιπφρουτ [Citrus x paradisi (Macfad), Οικογένεια: Rutaceae επίσης] το οποίο είναι σαφώς μικρότερου μεγέθους καρπός αλλά με μεγαλύτερη καλλιεργητική και εμπορική αξία. Η σύγχυση αυτή ίσως να οφείλεται επειδή η Φράπα θεωρείται αρχαίος πρόγονος αυτού. Μάλιστα το στατιστικό τμήμα του F.A.O. δίνει ως δεδομένα τις εκτάσεις καλλιέργειας και την παραγωγή, συνολικά και για τα δύο φρούτα.

Κυριότερες περιοχές στις οποίες καλλιεργείται η Φράπα στην υφήλιο είναι η Νοτιοανατολική Ασία (Μαλαισία, Κίνα, κ.ά.), η Νότια Ασία (Σρι Λάνκα, Ινδία, κ.ά.), καθώς και κάποιες χώρες του Δυτικού κόσμου (Η.Π.Α., Ισραήλ, κ.ά.).

Στη χώρα μας απαντάται συχνά στη ζώνη καλλιέργειας εσπεριδοειδών της νότιας χώρας μας, συνήθως υπό τη μορφή μεμονωμένων δένδρων σε κήπους ή σε αγρούς με κύρια καλλιέργεια άλλο εσπεριδοειδές.

Η Φράπα σχηματίζει υψηλά δένδρα που μπορούν να φτάσουν (ή να ξεπεράσουν κατ’ άλλους) το ύψος των 6 μέτρων, με μαλακό ξύλο και πυκνά εκπτυσσόμενους βλαστούς, χωρίς άκανθες.

Τα φύλλα της είναι δερματώδη, πράσινα, με ανοιχτότερη απόχρωση στην κάτω επιφάνειά τους, σχήματος ωοειδούς έως επιμήκους ωοειδούς. Τα άνθη της είναι συνήθως μονήρη και μεγάλου μεγέθους.

Φωτογραφία 1. Καρπός Φράπας.

Η καλλιέργεια της Φράπας ευνοείται από τις ηλιόλουστες θέσεις φύτευσης, προστατευμένες από ανέμους και παγετούς. Ευδοκιμεί σε μη ασβεστούχα και επαρκώς αποστραγγιζόμενα εδάφη.

Ο καρπός είναι πολύ ογκώδης για τα συνήθη δεδομένα καρποφόρων δένδρων, σφαιρικός ή απιόμορφος, κίτρινου χρώματος, αρωματικός, με παχύ περικάρπιο, φέρει πολυέμβρυα σπέρματα και η γεύση του είναι μάλλον πικρή (Φωτογραφία 1).

Στη Νοτιοανατολική Ασία όπου καλλιεργείται και καταναλώνεται πολύ, ο καρπός θεωρείται ορεκτικός, αντιτοξικός, διεγερτικός και τονωτικός, διαιτητικός, με ευνοϊκή επίδραση στην καρδιά και το στομάχι. Περιέχει τεράστιες ποσότητες της βιταμίνης C (είναι άλλωστε εσπεριδοειδές), αποτελεί εξαιρετική πηγή καλίου και παρουσιάζει υψηλή αντιοξειδωτική δράση. Επίσης διαθέτει επαρκείς ποσότητες βιταμίνης Β6 (Πυριδοξίνη), μαγνήσιο και μεγάλο όγκο φυτικών ινών.

Ο καρπός της Φράπας στη χώρα μας χρησιμοποιείται συνήθως για την παρασκευή γλυκού του κουταλιού και μαρμελάδας, καθώς και το αρωματικό ξύσμα του φλοιού του στη ζαχαροπλαστική. Στις χώρες του εξωτερικού καταναλώνεται και ως νωπός (σε φρουτοσαλάτες ή σαλάτες λαχανικών), ως χυμός, ως πρόσθετο σε γιαούρτια, κ.ά.

Φωτογραφία 2. Λιανική διάθεση Φράπας (εισαγωγής) σε ελληνικό σούπερ μάρκετ.

Η Φράπα σήμερα έχει περιορισμένη καλλιεργητική αξία για τη χώρα μας, η οποία καλύπτει τις μικρές ανάγκες της επαρκώς από τα υπάρχοντα καλλιεργούμενα δένδρα, αν και γίνονται κάποιες μικρής κλίμακας εισαγωγές (Φωτογραφία 2). Υπάρχει ένα ενδεχόμενο να εντατικοποιηθεί η καλλιέργεια στο μέλλον, εάν και εφόσον κλειστούν συμφωνίες εξαγωγών σε αγορές (π.χ. της Ασίας) που καταναλώνουν παραδοσιακά τους καρπούς αυτού του είδους.

blog.farmacon.gr