ΚΕΟΣΟΕ: «Πολύ συχνά, εξομοιώνουμε το κρασί με ένα μόριο αλκοόλ. Πολύ συνοπτικά, το κατηγορούμε ότι είναι ναρκωτικό»

Η προοπτική ενός ψηφίσματος του ΟΗΕ που ανοίγει το δρόμο για την αποκανονικοποίηση της κατανάλωσης κρασιού φέρνει στο προσκήνιο μια επίλεκτη ομάδα οινολατρών, καλώντας τους ανθρώπους να αποφεύγουν τις υγιεινές υπερβολές και να διατηρούν τη μέτρια κατανάλωση κρασιού μέσω της εκπαίδευσης και της ελεύθερης βούλησης.

Μια διακριτική ένωση οίνου, η Διεθνής Ακαδημία Οίνου (AIV), σπάει τη συνήθη σιωπή της με μια έκκληση «προς τους αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων που παρευρίσκονται στη Νέα Υόρκη για την 80ή επέτειο της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ)».  Στη Γενική Συνέλευση  θα πραγματοποιηθεί η τέταρτη συνάντηση υψηλού επιπέδου για τις μη μεταδοτικές ασθένειες (καρκίνος, καρδιαγγειακές παθήσεις, διαβήτης, χρόνιες αναπνευστικές παθήσεις κ.λπ.). Εν αναμονή της δημοσίευσης δήλωσης από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) προτείνει, μεταξύ άλλων, την «αύξηση των φόρων στο αλκοόλ» (όπως ο καπνός και τα ζαχαρούχα ποτά, με στόχο το 80% των χωρών να επιβάλλουν ειδικούς φόρους κατανάλωσης έως το 2030) και τη «μείωση της επιβλαβούς κατανάλωσης αλκοόλ ,απαγορεύοντας ή περιορίζοντας πλήρως την έκθεση σε διαφημίσεις αλκοόλ, περιορίζοντας τη φυσική διαθεσιμότητα των πωλήσεων αλκοόλ και θεσπίζοντας νόμους κατά της οδήγησης υπό την επήρεια αλκοόλ». Θα μπορούσε αυτό να ανοίξει το δρόμο για την απαγόρευση της κατανάλωσης κρασιού, αποκανονικοποιημένης και υπερφορολογημένης με μια απλή, υγιεινή προσέγγιση;

Σε απάντηση, και «για πρώτη φορά στην ιστορία της, η AIV αποφάσισε να μιλήσει δημόσια και ομόφωνα ως απάντηση στην αυξανόμενη απειλή που θέτει αυτό που ονομάζεται «αποκανονικοποίηση» του κρασιού που ξεκίνησε ο ΠΟΥ», εξηγεί η Véronique Sanders, πρύτανης της ελβετικής ένωσης, η οποία από το 1971 έχει συγκεντρώσει περίπου εκατό οινοποιούς – αμπελουργούς , ερευνητές, σομελιέ, συλλέκτες και κριτικούς από 20 χώρες*. Στην έκκλησή της, η AIV προτρέπει τους ηγέτες να «προλαμβάνουν και να ελέγχουν τις μη μεταδοτικές ασθένειες χωρίς να αρνούνται τα θεμέλια των πολιτισμών μας, χωρίς να σβήνουν ό,τι στηρίζει τους πολιτισμούς μας». Πιστεύοντας ότι το κρασί «πολύ συχνά υποβιβάζεται σε ένα μόριο αλκοόλ» και «κατηγορείται υπερβολικά συνοπτικά ότι είναι ναρκωτικό», η AIV υποστηρίζει τη μέτρια κατανάλωση κρασιού ως ένα κατεξοχήν πολιτιστικό, αλλά και κοινωνικό, προϊόν, για να «κατανοήσουμε την υγεία μέσα από το πρίσμα των κοινωνικών και οικογενειακών σχέσεων, της ψυχικής ευεξίας και της ευτυχίας, επειδή η σύνδεση μεταξύ της χαράς της ζωής και της υγείας επιφέρει  αναμφισβήτητη ισορροπία».

Ζητώντας λεπτότητα, η AIV προτείνει μια χρυσή τομή: «καταπολεμήστε την υπερβολή, αλλά αναγνωρίστε την αξία της μετριοπαθούς κατανάλωσης · αποτρέψτε τους κινδύνους, αλλά διατηρήστε έναν ισχυρό δεσμό μεταξύ της ανθρωπότητας και της γης· προστατέψτε τη δημόσια υγεία, αλλά σεβαστείτε τον πλούτο των πολιτισμών και τη δύναμη των παραδόσεων». Αναγνωρίζοντας «τους κινδύνους της υπερβολής» και «την ανάγκη πρόληψης του εθισμού», τα μέλη της ένωσης υποστηρίζουν την «εκπαίδευση» μέσω της οποίας «οι καταναλωτές μαθαίνουν να δοκιμάζουν, να συγκρίνουν και να εκτιμούν το κρασί με μέτρο και να γίνονται οι ίδιοι πρεσβευτές της μετριοπάθειας». Με λίγα λόγια, «μέσω της εκπαίδευσης, μπορούμε τόσο να διατηρήσουμε την ατομική ελευθερία να καταναλώνουμε κρασί χωρίς κατάχρηση όσο και να υποστηρίξουμε την ευθύνη και τον έλεγχο. Έτσι, το κρασί εκφράζει την αλήθεια του, στη μετάδοση γνώσεων και χειρονομιών, και στην εκμάθηση της μετριοπάθειας».

*: Όπως ο Αμερικανός Paul Draper, ο Ιταλός Angelo Gaja, η Άγγλος κριτικός Jane Anson... Και για τη Γαλλία, ο δημοσιογράφος Michel Bettane, ο γεωπόνος Claude Bourguignon, οι καθηγητές Axel Marchal και Marc-André Selosse...