Δενδρώδη / θαμνώδη μικρότερης οικονομικής σημασίας: Η Αρώνια ή Αρωνία

Καλλιεργείται σε μικρές εκτάσεις διάσπαρτα, σε διάφορες περιοχές της χώρας μας (κυρίως στη βόρεια Ελλάδα) και ο καρπός της οδηγείται σχεδόν εξολοκλήρου στη μεταποίηση για χυμούς, μαρμελάδες, αποξήρανση, λικέρ, κρασί, κ.λπ.

Υπάρχουν τρία κύρια είδη Αρώνιας, η Αρώνια η μελανόκαρπη [Aronia melanocarpa ή Photinia melanocarpa (Michx.) Elliott], η Αρώνια η ροδόχρους [Aronia prunifolia (Marshall) Rehder] και η Αρώνια η κόκκινη [Aronia arbutifolia (L.) Pers.], μεγαλύτερο καλλιεργητικό ενδιαφέρον εκ των οποίων παρουσιάζει η μελανόκαρπη, λόγω των φαρμακευτικών της ιδιοτήτων, ενώ τα άλλα είδη παρουσιάζουν κυρίως καλλωπιστικό ενδιαφέρον.

Η Αρώνια είναι ιθαγενές φυτό της Βόρειας Αμερικής όπου απαντάται και ως αυτοφυές, ενώ καλλιεργείται συστηματικά σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, κυρίως της Ανατολικής Ευρώπης (Ρωσία, Πολωνία, Τσεχία, χώρες Βαλτικής, κ.α.).

Η Αρώνια είναι χαμηλού ύψους θάμνος (1 έως 3 μέτρα), μακρόβιος (έως 100 έτη), με φαρμακευτική και καλλωπιστική αξία. Τα φύλλα είναι απλά, πράσινα και οδοντωτά (Φωτογραφία 1). Τα άνθη είναι λευκά και εκπτύσσονται σε ταξιανθίες. Στα καλλωπιστικά είδη μπορεί τα άνθη να φέρουν και κόκκινα στίγματα.

Φυτό όχι ιδιαίτερων απαιτήσεων, ανθεκτικότατο σε παγετούς αλλά όχι σε συνθήκες καύσωνα (>42 oC). Αναπτύσσεται καλύτερα σε υγρά, ελαφρά και τυρφώδη εδάφη και ευδοκιμεί σε ποικιλία κλιματικών συνθηκών.

Φωτογραφία 1. Καρποφόρος κλάδος Αρώνιας.

Ο καρπός της είναι στρόγγυλος, εκπτύσσεται κατά ομάδες, μαύρου χρώματος στο μελανόκαρπο είδος Aronia melanocarpa (Φωτογραφία 2) ή πορφυρού έως κόκκινου χρώματος στα άλλα είδη.

Φωτογραφία 2. Καρποί μελανόκαρπης Αρώνιας.

Η Αρώνια σήμερα έχει ενδιαφέρουσα και αυξανόμενη καλλιεργητική αξία για τη χώρα μας, αρκεί οι ενδιαφερόμενοι παραγωγοί να βεβαιώσουν τον τρόπο και τόπο διάθεσης των καρπών, επειδή σχεδόν στο σύνολό τους κατευθύνονται στη μεταποίηση.

Οι καρποί της έχουν ιδιαίτερη διατροφική και φαρμακευτική αξία και μπορεί να χρησιμοποιηθούν στην παρασκευή χυμών, μαρμελάδων, γλυκισμάτων, ηδύποτων, κ.λπ. Επίσης χρησιμοποιείται στην παρασκευή φαρμακευτικών σκευασμάτων (π.χ. συμπληρώματα διατροφής) λόγω του ότι οι καρποί είναι πλούσιοι σε βιταμίνες και ιχνοστοιχεία και διαθέτουν θεραπευτικές ουσίες σε μεγάλες ποσότητες, όπως ανθοκυανίνες, φαινόλες, καταχίνες, φλαβονόλες, κ.ά. Ο καρπός μπορεί να διατεθεί και για νωπή κατανάλωση (κατόπιν επεξεργασίας) ή ως αποξηραμένος.

Πηγή:blog.farmacon.gr